Bir zamanlar Kirikkale ye
Mustafa Kemal Atatürk gelmiş yıllar yıllar öncesinde
Arkadaşları ile birlikte
Savunma ve silah sanayi kurmak için Anadoluya
Yer aramış fabrikalar için
Hüseyin Kahya diye bir babayiğit er
Demiş Atam Fabrika kuracaksanız yerim çok
Ben kuruş istemem karnım tok
Muzaffer komutanda kabul etmiş
insanların öbek öbek geleceği
Ekmek aş yiyeceği fabrikalar kurulmuş
Benim.mahalleme onun adını vermişler
Hüseyin Kahya Mahallesi demişler
Hüseyin Kahya her çalışandan her emekliden hayır dua alan
ALLAH sana gani gani rahmet eylesin emi
Benim yaşadığım bu mahale işte
Bir zamanlar bu Hüseyin Kahya Mahallesinde
Bir zaman çocuk bir zaman sonra genç iken
Yunus dayı vardı kışın kestane yazın dondurma satardı
Garip ama zengin görünüşlü tertemiz bir adamdı
Bir bilge olgunlugundaydi
Ne oldu ne olmadı bilinmez yıllar sonra kaybolup gitti
Küçük dört tekerli yitme arabası ile
Bir kelle var iskembe var diye bağıran
Kelle ve iskembe satan amcamız vardı
Adının.ne olduğu hep unutulan
Yüzleri çizgi çizgi emek kokan bir adam
Sesleri hala kulaklarımızda çınlayan
Zengin.olmus derlerdi çok malı mülkü var
Birde Osman dayı Simitçi Osman dayı
Okul önlerinde simit satan
Simit satarak beş katlı apartman yapan Osman dayı
Emeğin zirvesi helal kazanan bir adam
Oda yok şimdilerde demekki gittiler bir bir
Herkese olduğu yada olacağı gibi
Onlarada evleri oldu kabir
Bir varmış bir yokmuş
Hem varmış hem yokmuş
Bir zamanlar hem herkesin gözü
Hem herkesin karnı hep tokmus
O zamanki
Memleketim insanından yaşamından kesitler bunlar
Alımın.ilminden alimler anlar
Kime kalmış o gün bugün
Hanlar hamamlar saraylar
Nerde o çocukluğum ve gençliğindeki sokaklar insanlar
Gözlerim onları özler onları arar