Kibirle boyanmış bak senin yüzün
Ne sevgi ne dostluk kalmamış sözün
Dönüp de çevrene durup baktın mı?
Bir kuru çalıya sarılmış özün


Kimse kimseden üstün değildir
Yalanla kurduğun köşkün değildir
Manevi dünyaya yolcuydun hani
Çıkarla diktiğin büstün değildir

Elini uzatıp gül diyebilsen
Kapını çalana gel diyebilsen
Tatlı sözlerinle bal diyebilsen
İşte o gittiğim doğru yol dersin


Başını öne eğ dur düşün biraz
Ruhunu temizle kalmasın araz
O öyle bu böyle demekle olmaz
Bu dünya fanidir kimseye kalmaz

Yazacak çok şey var sustu kalemim
Kırıldım gücendim çoktur elemim
Hoşgörü olmalı budur dileğim
Gerçeğin perdesi aç ta göreyim

NEŞE KIZILYAR