3
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
692
Okunma
ANLIYORDUM
O da biliyordu,
Ne kadar uzağa giderse gitsin,
Hep aynı toprakla bir birimize bağlandığımızı
Ve aynı gökyüzünü paylaştığımızı,
Birimizin canı yanarken,
Onunda canının yandığını,
Özlediğinde geleceğini,
Küçücük bir şeyin bizi nasıl mutlu ettiğini, biliyordu.
Öyleyse ben hiç kımıldamadan burada oturuyorum,
Sen istediğin kadar koş,
Nasıl olsa,
Sonunda çayı demleyip beni çağıracaksın.
Tan atarken,
Toprağın rengi ile göğün mavisinin birleşmesi gibi
En güzel yerinden yakalamıştım onu,
Çünkü yüreği yerinde duramıyordu,
Çünkü gülerken,
Kuşlar kanat çırpıyordu!..
Yusuf Yılmaz
5.0
100% (2)
Cevap Yaz
