şimdi bir takvimin pazar yazan sayfasında
çift basamaklı sayıdan ibaretim
düşmeden düne
gözlerinle sar isterim


pencereden sarkan bakışlarımı toplar mı bilmem
ardın sıra uzayan şu sessizliği giyinen
ıssız ellerin

velhasıl yoksun..

kalemden sızan mürekkep gibi dağılıyorsun ya sayfaya
varlığından ne gördün ki diyor
yokluğundan kime ne fayda


biliyorum,
yazanından nefret etse de
kulak asmak bir yana
yirmi dokuz harfi şarjöre basıp
gül sürüyorum namluya

sevgilim,

başının üstündeki o kırmızı elma
cennetten kalma


böyle çok daha güzelsin
sakın kıpırdama..

bilirsin,

fani dünyada sonsuza dek sürecek aşk yok elbet
ama aksi ispat edilene kadar her söz
gül açtırır dudakta
gül ki güneşten alır rengi
solana dek denk düşer
aşığın aşk ile muhabbeti


şimdi rüzgar yerine saçların esiyor
yağmurlar çok üşüyünce
malum,
kar’a bürünüyor

sorma,

yaz vakti de donardım eskiden
kış mevsimi nicedir halim
var sen düşün istersen


şimdi bir pazarın
ertesi olmadan evvel

duy sesimi,

eski bir radyonun
arkası yarını gibi


ya da az ehemmiyet ver seni sevmişliğime
kalemin ucunda gül
yanağın elmayken hazır


bir tatlı nihavent sun cennetinden
huzura nazır..