Can’dım
Cam oldum
Can’sın diye avutup,yaşatmaya çalıştılar beni
Kardelenler gibi
Kaç kez ölüp,ölüp dirildim
Cam diye kaç kez kırdılar,parçaladılar
Her artçının vurduğu,depremler gibi

Bir o yana
Bir bu yana
Savrulurken
Ortada kuyu var,yandan geç diyen olmadı
Şu yalan dünyanın,tam ortasında
Kan kırmızısı gülleri,hiç koklayamadım
Uçsuz,bucaksız
Kucaksız kalmış çocuk gibi
Her ağladığımda
Mor yalanlar fısıldandı kulaklarıma
Ben avunurken eflatunlarla
Pembelere hep hasret kaldım

Bir Ceylan kadar ürkektim
Nazlıydım aslında
Cam gibi kırılmıştım
Dağları görmedim ki
Ovaları anlatayım
Baharı görmedim ki
Ben hep kıştayım

Bir o yana
Bir bi yana
Hadi gel
Gel sen de biraz oyala

Sayısız gece eskittim
Gün yüzüne hasret
Ne güneş çare buldu,ne de yağan kar
Siyahlara
Karlar yağdı üzerime
Güneş eritti
Gölgesi şeffaf beyazıma

Ihlamur ağacının altından geçerken
Sahip çıktım ilkbahara
Boynu bükük,sıcak bir koku
Civildeşen kuşlar
Birbirine dolanırdı ,ayaklarım yürürken
Bir düşsem kırılacaktı
Düşmedim
Can oldum,bahara
Sıcacık anılar taptaze durur
Cam’dan vazomda

Yağmur darılmaz mesela
Yağmur darılmasın
Saçlarım karışsın birbirine
Islansın ellerim,yüzüm
Ama
İşlemedi içime
Kokmadı toprak
Çamurlaşmadı deli yürek
Canım yanmadı
Cam’dım
Kırıldım