Korku sebilinden gözyaşı içtim
Karıştı sulara hayâl arklarım
Göğsüm daralmıştı sensiz bir hiçtim
Yıkıldı üstüme gönül barklarım


1.

Her kuytuda bir titreşim…

Hüznün frekansı besleniyor sürekli

Hayâlin sevinçli anıları da yitik

Umut filiz veremiyor karada

Yalnızlığın tek başınalığı yaşanıyor

Ruhun kâinâtsı diyarında


Suskunluğum susatıyor artık

Tebessüme susamış gibi oluyorum

Konuşsam delireceğim

Ben susarak doyuyorum(!)


2.

Yine ben geldim dilârâ

Ölüm besledim zülfikarın kınında

Sadağında nergis taşıyan bir dervişin otağında


3.

Oysa mavi sargılı kundağın mutlu bir bebeğiydim sabıkası olmayan mekanlarda

Aynı devreyi tamamlayan sargılar gibiydik hayatla

Kırık-çıkıklarım oldu zamanla

Sargıların rengi de değişti şekli de

En çok yüreğim kanadı

“Yürek sargısı yok!” dediler dilârâ

Ne olur beni de an bir ara


4.

Sus/ ma kursağında kal/ ma / sın hasretin elemleri

Takıl/ ma cânânın kalbini eritmesine

Sus ve tadını çıkar aşkın

Ne de olsa her îtirâf tevbeye alışkın


…

Dursun Tiftik