Affet seni üzdüğüm
Ayrılık acısı yaşattığım için
Tek suçlu benim
Bilemedim kıymetini
Olanların farkında değildim
Değişken bir ruh hali içindeydim.

Hiç bu kadar yalnız kalmaya alışık değilim
Yalnızlığı bu kadar mı hak ettim
Şimdi
Ağlıyorum bir köşede sessizce
Gidişine değil haketmeyişime
Gülmeyi unuttum sayende
Gözyaşlarım yağmur olup akarken yüreğime.

Biliyor musun?
Bizi birbirimize bağlayan son halka
En sağlam yerinden
Veda etmeye geldiğin gün kopmuştu
En ağır darbeyi
İşte o gün senden yedim
Sırtıma sapladığın hançerin izi hala duruyor
Acısı geçmek bilmedi.

Artık ne hayaller kuruyorum
Ne de mavi düşlerle avunuyorum
Hani yorgun düşer ya bedenin
Yıllar senden çok şey götürür
Eksiltir seni
Olmaz yarınların
Yıkılır umut köprüleri birbir
Şimdi çok uzaklarda
Bir mülteci gibiyim
Düşlerim sanadır kayan her yıldızda.

Hangi yöne baksam
Karşımda beliriyor sulietin
En küçük bir rüzgarda bile
Kendiliğinden nemleniyor gözlerim
Affet beni
Sensizliği solumanın ölüm olduğunu bilemezdim...







üzüm buğusu
03 . 01 . 2018