Sonsuz olan yaşamın ta kendisidir aslında
insanlar yaşadığı zaman farketmezler
imkansızdır da zaten akarken kan damarda
son yağmurları hissetmeyi beklerken insan
başlayan sonsuzluktur,
tam o anda ıslanır insan aslında
onu yıkayan yağmur değil
gözyaşıdır,
her zaman içine akıttığı...

çaresizce çırpınır insan
ulaşamayacağını bilir ancak Hakk’a
Bazen Nef’i bazen Neyzen...
Mevlana gibi pervane olursun ateşe
ve acı çekersin yaşadıkça

zaman deriz ya işte
ölüm zamansızcadır hep
oysa biz beklemedik mi şeb’i aruzu?
davetsiz misafir olur azrail bize
yapılmadık işler hep vardır oysa


isyan etmek mi Allah’a
-haşa,
yazdıklarımın hiçbiri
ona inanmanın zıttı değildir,
çünkü sonsuz kudertinin içindedir
gönderip azraili aldırmak son nefesimi
sormadan bir kelime dahi

işte, tam bu sebeplerden erteleme hayatı
sonuna kadar yaşa,sömür onu
çünkü ,
her insanın her insan gibi sende
tadacaksın ölümü!!!