Yaş geldi, gitti yaş; kurudu ömür,
Yetti bu rutubet, çürüdü ömür.
Çok yıllar yıprandı zaman içinde;
Taktı da peşine sürüdü ömür.

Sen dersin fırtına, ben dedim yeldi,
Her geçen, tenimde bir yeri deldi.
Bekledim yıllarca sabâ rüzgârı,
Sonunda korktuğum başıma geldi.

Yaş vurdu belime, büküldü birden,
Fındık kıran dişler döküldü birden.
Tenim benden geçti, bilmem ne oldu;
Eski atlas gibi söküldü birden.

Yıllar hem kendini; beni bitirdi,
Sonsuz mesafeyi sona getirdi.
Kesti dermanımı ufka bakarken;
Âfak bir Enver’i daha yitirdi.

Dizildi önüme sıra selviler,
Hepsi birbirinden kara selviler.
Feryatlar içinde hiç sır vermeyen,
Nice gönüllerde yara selviler.

Dileğim güldür gül, benim başımda,
Lâyığım okunsun mezar taşımda.
Türk ve Müslüman’dı diye yazılsın,
Allah’a yöneldi olgun yaşında...

29.08.2018
Fatih-İST.

Enver Özçağlayan