MAZİMİ ARIYORUM

Yine yoksun bu kentin, ıslak sokaklarında
Yetim bir çocuk gibi, mazimi arıyorum
Sökülmeyen bir kurşun, sanki şakaklarında
Deli gibi dolanıp, kendimi yoruyorum
Yetim bir çocuk gibi, mazimi arıyorum

Sıcaklığını duysam, soğuk, ayaz vurmadan
Hele bir kez seslensen, şu kalbimi kırmadan
İflah olmaz çok derin, kanıyor hiç durmadan
Oturdum bir köşeye, yaramı sarıyorum
Yetim bir çocuk gibi, mazimi arıyorum

Adımı andığın da, kulaklarım çınlardı
Baharıyla, kışıyla, o ne güzel günlerdi
Duysun beni Şiraze, unutulmaz an’lardı
Bu soruyu kaç defa, kendime soruyorum
Yetim bir çocuk gibi, mazimi arıyorum

Kar altında yürüdüm, zamanı unutmuşum
Hülyalara dalıp da, sevdamı uyutmuşum
Meğerse ben hasretin, ellerinden tutmuşum
Unutulmaz sevdamın, izini sürüyorum
Yetim bir çocuk gibi, mazimi arıyorum

Bu nasıl bir sabırdır, ben de kendime şaştım
Üç yüz altmış beş gün ben, umut peşinde koştum
Gezdiğimiz yerleri, bilsen kaç kez dolaştım
Neden ben aynı yerde, dolanıp duruyorum
Yetim bir çocuk gibi, mazimi arıyorum

Şeyda olunca seven, şaşırmakta var düzde
Sözünün eri ise, makbul olandır bizde
Ellerimde çiçekle, bu baharda bu yazda
Geleceğim Şiraze, sözümde duruyorum
Yetim bir çocuk gibi, mazimi arıyorum

Bilir misin Lüzumsuz, senin gibi çok kul var
Başka çaren kalmadı, sen de Mevlâ’ya yalvar
Ne bir tek sokak kaldı, ne bir cadde, ne bulvar
Sanki radar gözlerim, her yeri tarıyorum
Yetim bir çocuk gibi, mazimi arıyorum

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ