Canımın Yarısıydı Kelebekler Kadar Narindi
Fırtına Kokan Elleri Vardı Saçları Biraz Uzundu

Geceden Çalma Gibi Birşeydi
Üstü Başı Ay Işığı Kokardı
Ateş Böceklerine Benzerdi
Tutuşarak Yanardık Mavzer yatağında

Suyun Dudağında Bir Umuttu Zulamda
Kelimeler Yetmezdi Anlatmaya
İmanlı Bir Göğsü Vardı Yere Göğe Sığmazdı

Hayata Sataşırdı Gözleri Yeşildi
Uçurum Yeşili Yani Biraz da Mavi Vardı
Gökyüzü Kadar Özgürdü Bakışları Süzgündü
Sonbahar yaprakları kadar Üzgündü
Kırık Dökük Baharlar Vardı

O Gülünce Kuruyan Güller Açardı
Şiir Gibi Kadındı Hikayesi Yamandı
Kitaplara Sığmaz Taşardı Tarihi Yakar Geçerdi
Dağlar Önünde Toz Dumandı

Peygamber Duası Kadar Masumdu
Arşı Alemi Sallardı Bin Yıllık Özlem kokardı
Çocuklarla Koşardı Yarını Olmayan
Bir Sevda Gibi Dokunurdu Yüreğime
Bazen Giderdik Uzaklara
Türkü Yapardık Dudaklara

Şiir Yazardık Uçurum Boylarında
Iki Hırçın Bedendik Onunla
Uzanırdık Ara Sıra Dağın Yamaçlarına
Kaybolurduk Hüzünlü Bakışlarda
Upuzun Çayırlarda Koşardık
Soluk Soluğa Kalırdık

Bir Nefeste Mavi Çalar
Mutluluktan Kuş Yapardım Yanağına
Kıyamazdım Ona Gizlice Bakardım
Yıldızlar Düşerdi Dalardı Uzak Diyarlara
Hüzün Dokunurdu Dudaklara
Yüreğim Göçerdi Hayalleri Avcunda Koşardı

Gülüş Takardım Dudağına
Yüreğinden Öperdim Ellerim Yanardı Ara Sıra
Dünyalık Hali İşte Dikenler Batardı Ayağıma
Ben Söylemezdim O Bilmezdi
Gülüşü Bile Şiirdi Cana Can Katardı
Dağı Taşı Deler Geçerdi

Onu Ayrı Sesini Ayrı Sevdim
Can Bilip Canıma Basardım
Canımın Yarısı Derdim
Göz Bebeklerinden Öperdim
Yere Göğe Sığdıramazdım
Çiğ Damlasıydı Seher Vakti
Güneş Dolanırdı Ayaklarına

O Uyurken Hep Dua Ederdim Allah’ım
Onu Korusun Diye Uykularımı Bölerdim
Sular Kadar Durgundu O Benim Canımdı

Şiir Diye Kalbime Yazdım
Melekler Bile Haya Etti Dualarda
Sevdim Cennette İstedim
Kaç kere Dedim

Ben Ölürsem Kefenim Yeşil Olsun
Ucunda Biraz Saçın Olsun
Sorarlarsa Niye Diye Gözlerim Yeşildi dersin
O Yüzden Dersin

Onur Altınok