Bildiğimiz gerçekler hayal değil düş değil
Dün gibi hatırlarım yar diye gelişlerın
Sen benim kara sevdam bu yaptığın hoş değil
Hiç aklımdan çıkmıyor gönlümü çalışların

Aşk adına süsleyip gönül denen köşkünü
Sultanım sen diyerek haykırırken aşkını
Hani çok sevmiştinya benim gibi şaşkını
Söyle bana bir tanem nerde ilk çekişlerin

Şu en güzel şehrimin otağında kışlarken
Pembe hayaller kurup yarınları düşlerken
Sevdayı nakış nakış yüreğime işlerken
Zemberek ten boşalır kopardı gülüşlerin

Gülüşüne hastaydım göremedim özünü
Kırk düğüm yüreğinin çözemedim buzunu
Mevsimler geldi geçti unutun her sözünü
Hangi bahara inat bilmem senin kışların

Şimdi yorgun bedenim gider oldu ağrıma
Arşa yükseldi sesim ses vermedin çağrıma
Sanki bir kara saplı hançer vurdun bağrıma
Can evimi yıkıyor sessis bu gidişlerin

İşte oldum müptelan inan senden bıkmadım
Senli bir tek düşümü birgün bile yıkmadım
Gönderdiğin resmine doya doya bakmadım
Kirpiğine haps oldum öldürdü bakışların

Hatice Şahin