Adı ne olsun ki

Biliyor musun defter ben kayboldum
Senin içinde değil bu garip dünyada
Hayallerimi de kaybettim umutlarımı da
On beş yıllık çabamı bitirdim
Belki yanlış düşünüyorum
Oturup konuşsak hatalı bulursun beni
Sen de onlar gibi öteleyip
Yukarıdan bakar mısın bana
yapmazsın diye düşünüyorum kaç yıllık dostluğumuz var.
Çok dostlar sattı beni
Ya sen....


yürümeye çalışıyorum eskisi gibi
ama olmuyor tutunacak yer bulamıyorum yollarda
kendime açılıp kapanan değnek aldım
İnsanların bakışları
Beni incitiyor biliyor musun
Bana nasıl baktıklarını görmedin sen defter

küçük bebeğimin üzüm gözleri
Kaç defa Yağmur oldu biliyor musun?
Bana neyse de kızıma bunu yaptıkları zaman
her şeyi yok edesim geliyor
Galiba yine zıvanadan çıkacağım

bu hafta hiç yapmadığım şeyler yaptım defter
insanlara bağırdım
ağladım deliler gibi
çıldırdım
Sokaklarda bağıra bağıra ağladım
Beni görmeniz için kendimi yakmam mı lazım
Bunu mu istiyorsunuz dedim
O anlamsız bakışlar var ya
bu da kim der gibi
onlarla karşılaştım


sedyenin üstünde beklerken
Üç tane kedi sedyenin yakınında kamp kurdular
Önce bana sonra da birbirlerine bakıyorlardı
Acilde bir ben bir de onlar vardı
bakışlarından ürperince
dedim ki;
yoksa etrafımda Azrail mi var bana söyleyin
Konuştular. MİYAV
Baktım ama anlayamadım
Düşünüyorum da galiba beni önemseyen
bir kediler var bir de sen varsın

Bir yandan bunları yazıyorum
bir yandan da düşünüyorum
bu şiirin adı ne olsun diye
Aslında şiirden öte
belki destan bile olabilirdi
hepsini yazsaydım
gerek yok artık hiçbir şeye

kırılan kırılmış
dökülen dökülmüş
yaralar kanamış
merhem bulamamış dertler
ne çare
gitmek varsa bu dünyada yaşamadan
Kefensiz de gireriz toprağa.


HACER SARIGÜL 25 ARALIK 2018