İsmin demem sen bilirsin kendini
Durma çalış fazla yatma emmoğlu
Sakın yıkma akrabalık bendini
Tek başına yola gitme emmoğlu

Senin malın benim malım demektir
Benimki de yalnız bana emektir
Dost dediğin aş’ı ortak yemektir
Yalnız yeyip derde batma emmoğlu

Kanma sakın yüze sahte gülene
Ümit verme her önüne gelene
Ne bulursan doldur sağlam selene
Çöpte olsa sakın atma emmoğlu

Sen küçükken sana şeker alırdım
Ta uzaktan görmek için gelirdim
Yatana dek baş ucunda kalırdım
Unutursan tutar sıtma emmoğlu

Mirasının yarısında payım var
Vermez isen eyvahım var vayım var
Aha da duy Ankara’da dayım var
Şikayete mecbur etme emmoğlu

Yıllar yılı tütüyordun gözümde
Vura vura yara çıktı dizimde
Servet çarpsın hilâf varsa sözümde
Lokmaları bensiz yutma emmoğlu

Sözüm o ki biraz para yollasan
Unutmadan azcık beni kollasan
Ne çıkar ki milyonları sallasan
Demem sana yeni yetme emmoğlu

Vekaleti göndereyim buradan
Bölüşmeyi tamam eyle aradan
Tapu yeter pay istemem kiradan
Öz hakkımın üstün örtme emmoğlu

Geldiğimde hazır olsun ziyafet
Gör ne yüce olur bende zerafet
Ufak ufak hele yolu tarif et
Yüzün asıp kaşın çatma emmoğlu

Söylemedim bak adını kimseye
İstersen boğ para dolu keseye
Kızdırırsan benzetirim köseye
Ticarete dalıp batma emmoğlu

Bak emmoğlu Makberî’ce selâmım
Ardı sıra budur sana ilâmım
Ses gelmezse acı olur kelâmım
Başkasıyla beni tartma emmoğlu

_________Makberî