Göçler oldu hayatımın mihenk taşı
Bir kamyona yükledik eşyaları
Sondurak KIRIKKALEBağlarbaşı
İndik ki Bağlarbaşı, bir dağbaşı
Varsın olsundu
Artık şehirliydik
Şehirli olmuştuk
Ailece birgöz odayı doldurduk
Biliyordum, çocuk olduğumu
Ama bilemedim
Bu evin Apartman değil,
Gecekondu olduğunu.
Sabahları uyanırdım gecekonduda
Yağmur damlalarıyla
Tabak çanak serilmiş ortalığa
Hani derler ya!,
Fakirin Gecekondusu gibi akar ya!

Odanın yüzü de içi de soğuktu
Babam sabah erken kalkardı
Sıcacık olurdu babamın yatağı
Ayaklarım öyle ısınırdı
Babamın yatağında…

Birgün Kara önlük giydirdiler
• Okula git. dediler
Okul uzaktı
Yolları hep çamurluydu
Ayağımda Soğuk kuyu.
Hep üşürdüm yalnızdım
Ne okula nede hayata
Nede Gecekonduya
Bir türlü ısınamadım...

Bir yaz tatili çoban
Bir başka yaz simitçi
Bir başka yaz işçi
Yaşanmayan çocukluğum
KIRIKKALE de geçti...

Okumalıydım okudum
Sınıfları doldurdum.

Ortaokul sıralarında
Daha onüç yaşında
Bir güzel kıza aşık oldum.
O yaşta hissettim,
Bu dertli, tatlı işi
Karşılıksız sevgiyi
Gizli gizli iç çekişi!
Ne elini tuttum,
Ne ‘’seviyorum’’ dedim
Adı İKBAL *di
Sevdiğimi hiç bilmedi..
.
Elbet kimsesiz değildim
Ama yalnızdım,
Bu yüzden yalnızlığı sevdim.
Şiiri sevdim
Sevilmeden sevmeyi sevdim….

Bir ailem vardı,
Bana hem yakın,
Hem uzak ailem...

Düşünürdümde ,
Hep böylemiydi hayat
Belki böyle değildi.
Yazıkki zaman akıp gitti...

Birgün,
Yeniden GÖÇ başladı
Her göç olduğunda
GÖÇTÜM... ...
30/09/01 Ferhat SEMİZ