11
Yorum
25
Beğeni
4,9
Puan
1970
Okunma

üşüyen bulutlar ağlıyormuş
yetim hallerine
içimdeki kocaman gökyüzünden
düşüyor yıldızları gecenin
bükülüyor ellerimde
çelimsiz dalgaları bir denizin
dağılıyor ardından kum taneleri
umut yumağı çekiştirirken varlığımı
çekmeye çalışır bir ucundan heveslerim
yıkamaya çalışırım kirli gözyaşlarını yalnızlığımın
ah,ah diye inleyen
çağlayanlarımın deltalarında
birikir yorulmuşluğu yıllarımın
kavruk bir tende üryan acılar
sıyırır kamuflesini sırların
aşınır bir kadının göğsünde zaman
sağılır kirpiklerinden gözyaşları
ve buruk bir tat genzine kilitlenir
çıtası yükselir acıların
kurak bir coğrafya belirir
iklimleri olmayan
çatlar mezopotamya sınırları
incilerini dökercesine
devrilir Erciyes
sorumsuzca eteklerini çekiştirirken bir rüzgar
ve zaman utanır yıpranır kendi yaptığından
HÜLYA ÇELİK
5.0
94% (17)
4.0
6% (1)