İzbe günün monoton akışında duygu oligarşisi
güzel günlerin dnasında yitirilen polimorfizmi
ben gibi sıcak gelir el gibi üşür gider kimisi
bu çaresizlik kimsesizliğin senfonisi

aslında bu akıl kısılı kalmalı lapede
sıcak bir çay güzel bir kanepe
fazlasına gerek yok gitsin kenefe

kazansam sonunda binbir dertten sonra
oturur üzülürüm yolda olanlara
bir an mutlu olmuşum ne fayda
yıllar boyu yandıktan sonra

Kırılmayı bilmekten kırmamak
mutsuzluğu bilmekten mutlu etmeye çalışmak
istediğinin olmaması
ve istenilenleri vermek

Başkasının mutluluğunu sağlayıp
ondan bir parça çalmak
o parçayla yaşamak
krokanlar hiç lezzetli değil

Dudaklar sırdan diller serden
elem elekten geçmiyor
acılar havanda ezilmiyor
Yıllar senden geçilmiyor asuman

Öyle olmadı ama belki olur
fazlası yok yalan söyleyemem
ihtiyacım var diye ısrar edemem
kim minnacık biblo bebekleri sevmez ki