Ben ölürsem kimse üzülmesin
Bende üzülmez oldum artık ölümlere
Bende aldırmaz oldum ölüme

Kim anladı beni desem herkes ben der
Ama bende derim!ki kimse anlamadı
Genç yaşta sıkıntılar içinde bir hayat
İsyanım Allahıma değil kullarına

Ben ölürsen kim üzülür kiiii..
En fazla kırk gün sürer
40’ dan sonra kınalar yakılır
Düğünler dernekler yine olur.

Anamı soranlar şimdi ağıt yakarlar
Babamı soranlar başları öne eğik iyi biriydi derler
Hepsi bu kadar…
Kim öldü de yaşam düzeldi ki benle düzelecek

Çaresiz ‘ce soğukta kalmış bir kuş gibi içime kapandım.
İsyan edemedim kimseye dilenci sanırlar diye
Yardım edin bana diyeme’dim gururumdan
Çaresizce kala kaldım.

Dünyada her şeyin çaresi vardır derler ya
Onurumun ve gururumun caresi ni bulamadım.
İstedim mutlu olmak paradan yana değil huzurdan yana
Dermanını bulamadım mutluluktan yana.

İnsanların yüzüne güler oldum
Kimseyi kırmamak adına mücadele ettim.
Hep neşeli ve sevinçli göründüm
Ama içim sızlarken yapa yalnızdım.

Hayat bu işte çaresiz.
Hayat bu işte .. acımasız
Hayat bu işte kim kime dum duma
Hayat bu işte ,gerçek olan ölümm’ den yana ?

25.05.2007