1
Yorum
20
Beğeni
4,9
Puan
1055
Okunma
ve
yaşamak maharet ister
güneşi bohçasına sarıp
beşiğine astı bebeğinin
karanlık yari oldu, korku yoldaşı
cilveyi söküp nefesinden
ninninin tonuna yerleştirdi
soğuktan sızladı kemikleri
sıktı dişini
gülümsedi
mahirdi
göz bebeğinin arkasında ağlayan kadını gizlemekte
herkesin susup
gecenin bağırdığı vakitlerde gördü
annesinin ağladığını
deniz sandı her damlayı
sessizce kaçtı evden
güneşi bulacaktı saklandığı yerden
denizi kurutsun diye
mahirdi
çocuk kalbi olmayacak dualara amin demekte
bohça çürüdü
deniz kurudu
güneş hep aynı yerdeydi
eğik başlarını kaldırıp bakamadılar
mahirdi
gökyüzünü kapatanlar kulaklarını tıkamakta
frezya
5.0
92% (11)
4.0
8% (1)
Cevap Yaz