Hasretin, libâsca, giydim eynime,
Seninle konuştum, seninle baktım.
Sûretin kazıdım, çaktım beynime;
Seninle meczoldum, ben ben de yoktum!

Hâsretin çok oldu, gayrı çıkta gel,
Engelleri bir bir, devir, yık ta gel,
Geride yol koma, aşkla yakta gel;
Varlığı soyundum, ben ben de yaktım!

Dediler; "Kâf dağı, ardında gezer,
Bu aşk-ı sevdâya, şiirler yazar!"
Rûhumla cehd ettim, eyledim nazar;
Sen gayrı değildin, ben ben de tektim!

İsmindir, dem a dem, dilimin virdi,
Senin’çün aştığım, Kâf dağı ardı,
Yüklendim uğruna, taşınmaz derdi
Sanırdım.. ki baktım, ben ben de yüktüm!

Ozan İlo geçmiş, tatlı özünden,
Seyreder âlemi, senin gözünden!
Haz bilir yüksünmez, edâ nazından;
Avcı benim, av da, ben ben de Ok’tum!


GÖNÜL DOSTLARININ GÖNÜL İNCİLERİ :


Bulmaktır çok mârifet, geyinmişse eğn hasiret;
Açılmıştır zilf-i tara bend, ehl-i inkâra ne mihnet.
Hâk-e pâydır ümmül kitâb, dâhil-i doğruya ülfet,
Erenlendim, ben ben de gâyre kühlân sürmedim.............Türküdem

Onulmaz dert gibi hasretin canda,
Sensizlik edilmez kabul izanda,
Aşk od’u düşen de vücudum yan da,
Gelmez, yâr yoluna külümü döktüm!..........................ertuğrul32