Keşke canım böyle yanmasaydı
Kapılar yüzüme kapanmasaydı
Sevgiye o kadar aç ki yüreğim
Aşka hep bir adım uzak kaldım .

Bir çift yeşil göze vuruldum
Gözlerinde eridim o ilk bakışta
Hayallerimi en uçlarda yaşamak istedim
Benim hiç sen’im olmadı ki .

Ellerini tuttuğum günden beri
Sevgiye aç yüreğim
Aynalara bakmaya korkuyorum
Kendimi tanımakta zorluk çekiyorum artık .

Ne çabuk geçti yıllar
Hiç bahar yaşamadım
Gülüşün bir ömre bedeldi
Bakışın öldürmedi süründürdü yar .

Ağlamayı unuttu gözlerim
Gözlerimin altında mor halkalar
Her birinde gözyaşım var
Susmuyor içimdeki çocuğun sesi
Aşkla hüzün bir araya geldiği günden beri .

Bir ömür böyle geçti
Yaşam damarlarım kurudu
Günden güne tükeniyor gücüm
Ne sevmeyi bildik ikimizde
Ne de aşkımıza can verebildik .

Sen hırçın bir deniz
Ben başıboş bir sandal gibi
Uzak maviliklere sürükleniyorum
En küçük bir dalgada
Dokunsan alabora olacak yüreğim ...




Refik
11 . 12 . 2018
İstanbul