Sen gidersen
Ölüm sessizliği çöker şehrime
Ağıtlar yükselir her köşeden
Sensiz kıyılarım bomboş kalır
Suskunluğunu korur şarkılar
Şiirler inzivaya çekilir
Yazmaz kalem bir daha seni .

Gözlerim nemlenir
İki damla yaş süzülür yanaklarıma
Seslenir yağmur bulutlarına sanki
Dipsiz bir uçuruma düşer hayallerim
Uzanıp tutunacak bir dal arar ellerim .

Dayanacak gücüm yok
Sen gidersen sevgili
Soğuk olur buralarda geceleri
Beni sensiz koma
Senden hiç bu kadar ayrı kalmadım ki .

Sensiz sabahı etmek
Meğer ne kadar da zormuş
Müebbet yemiş mahkum gibiyim
Penceremden ışık girmiyor içeri
Kırık dökük hayallerdesin şimdi .

Seslensem gel desem
Gelir misin
Aydınlatır mısın dünyamı
Ayrılık vakti geldi
Hüzün trenin son vagonundasın
Otur cam kenarına
Geçtiğin her yerde göreceksin beni
vuslatın vakti hala gelmedi mi .

Meşakkatli bir yola çıkmıştık seninle
Bakma öyle gözlerime
Her baktığımda beni ağlatıyorsun
İçim çok acıyor
Yüreğimin paramparça olduğunu hissediyor musun .

Sensizliğe alışmak çok zor
Gelmeyeceğini bile bile sevdim seni
Seni sensiz yaşarken içimde
Sessizce ağlıyorum duyamazsın sesimi ...



Refik
01 . 12 . 2018
İstanbul