3
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
832
Okunma
Kapkara göklü ay ,
yıldızsız serinliğinde bulanık,
belirtisiz hayatım gibi.
Tarih yazmıyor bu anı,
bu yıldızsız gökyüzünde
henüz erkenden , henüz doğmamış sabahını.
Daha sonra aniden ,
evrenin mavi mürekkebinden bir damla yayılıveriyor.
Nereden geldiği bilinmeyen bir ışık,
İzlemezken kimse bu anı ,
Püskürttüğü aydınlık daha da artıyor arttıkça cümlelerim .
Ne var ki yaşam yine belli ediyor kendisini ,
İçlerinde öfkeli kişileriyle arabalar ,
durakta her gün talihsiz yaşamlarını tazeleyecek olan insanlarıyla,
gecenin bitmesiyle toplu halde yuvalarına dönmekte olan sokak köpekleriyle .
Sabah , her gün yaşamdan parçalar koparak doğuyor.
Ve geriye ne kalıyor...
5.0
100% (3)
Cevap Yaz