Hava ne çok soğudu sen buradan gideli.
Hani Eylül denizi hep sakin olurdu ya,
Çıldırdı sanki birden dalgalar deli deli.
Hani yazdan bir kaç gün geride kalırdı ya,
O günleri görmedik inan ki doyasıya.
Ekim’in ilk günleri üşüttü kıyasıya.
Çabuk geldi Sonbahar acımadı hiç bana.
En iyisi dön artık kanatlanıp uç bana.

Sensiz kasavet oldu gökyüzümüzün rengi.
Zaman durdu sevdiğim hep yerinde sayıyor.
Kök saldı bu hasretlik sanki benimle cengi.
Mavileri alıp da siyahlara boyuyor.
Hicranla kucaklaştım, onulmalı bu acı,
Yüreğim çok acıyor tez gel başımın tacı.
Gülümseyen yüzünle kollarını aç bana.
En iyisi dön artık kanatlanıp uç bana.

Yakamoz edasını hain dalgalar çaldı.
Limandaki tekneler hepsi yasa büründü.
Biliyorsan sen söyle yeşilleri kim aldı.
Belki de duruyorlar bana öyle göründü.
Tüm çiçekler uyumuş, dallarından sarkarak,
Kuşlarda da bir hal var, uçuyorlar ürkerek.
Avucunda tuttuğun mutluluğu saç bana.
En iyisi dön artık kanatlanıp uç bana.

Ağlatma mısraları dindir şu hasretimi.
Dönüşünde çiçekler uykudan uyanacak.
Yaz gelecek yeniden, özlemimin bitimi.
Kuşlarda cıvıldayıp korkuları yenecek.
Bulutlar dillenecek, maviye dönmek için.
Yağmurlar saklanacak, gizlice inmek için.
Tükenmeden mecalim, toparlanıp kaç bana.
En iyisi dön artık kanatlanıp uç bana.

Lav akıyor içime, ayaz da olsa gece.
Güneşe bile küstüm, garip garip batıyor.
Birden kızıllaşıyor, beyaz da olsa hece.
İyi ki yazıyorum, derde derman katıyor.
Yaşamayı sevdiren hikayem seninleymiş.
Demek bana elinden, sihirli çubuk değmiş.
Sensiz yaşamak yar’im ölümlerden güç bana.
En iyisi dön artık kanatlanıp uç bana.

Mehmet Fikret ÜNALAN
08 Ekim 2018 Saat 01.45
Güzelçamlı/Kuşadası