’Artık içme’ diyorsun...Haklısın, biliyorum;
Dilim yalpalamaya başlıyor yavaş yavaş...
..........
Bırak, sarhoş olayım; ayık gitmiyor bu yaş...

Bırak, dalıp gideyim taa kırk yıl gerilere;
Atlantik’te biraya bir küçük votka katıp
Beyoğlu’nda Dünyanın anasını satayım,
Tramvaydan atlayıp düşeyim varsın, n’olur;
Moda’da bisikletle biraz hava atayım.
Kurbağlı’dan bir sandal tutup iki liraya
Kalamış’ın masmavi denizinde yüzeyim
Ve iki düğmesini açıp ipek gömleğin
Erenköy’de yırtmaçlı pantolonla gezeyim.

Ya da bir pazar günü, saatin yedisinde
Bin ümitle bekleyim Ada İskelesinde.
Gün boyu kucak kucak mimozalar toplayıp
Verecek hiç kimseyi varsın bulamayayım,
Kırılmış ümitlerle, dönüşte kıç üstünde
Akordiyonla coşan çiftleri kıskanayım.

Sigaramın dumanı genzime kaçtı diye
Bırak, gülsünler bana, kimin umurunda ki?
Erguvanlar açarken Hisar’ın sırtlarında
İlkbahar güneşiyle çimenlere yatayım,
Sarı bluzlu kızın simsiyah saçlarına
Taze papatyalardan çelenk örüp takayım.
Yanımda sevdiğimle bir Boğaz Vapurunda
Elele ve başbaşa hayâllere dalayım,
En kalantor pozumda, otuz kuruşa kıyıp
Emirgân Gezisi’nde kâğıt helva alayım.

Göz edeyim liseli kızlara saf saf bırak,
Saçlarımı ıslatıp aynada poz vereyim,
Beş kuruşsuz ve yorgun dönsem bile, evimde
Annemin ve babamın beklediğni bileyim.

Açık türbünde varsın bassınlar ayağıma,
Ezilerek, ezerek Lefter’i seyredeyim.
Yeni Melek’te balkon, Opera’da yan loca
Bırak, ne olur bırak, kırk yıl geri gideyim.

’Artık içme’ diyorsun, haklısın, biliyorum;
Birazdan başlayacak ellerim titremeye
Ve dilim dolaşacak acemî sarhoş gibi,
Yine de bırak n’olur, zaten şişenin dibi...

Bırak, zâlim zamanı biraz sarhoş edeyim,
Bırak, ne olur bırak, kırk yıl geri gideyim! ...

(1998)
Ünal Beşkese