Bir duraktayım, dünya diye bilinen.
Bekliyorum herkes gibi, gelecek bir tren.
Dönüşü yoktur katiyen, toprağa ekilen.

Geçmiş zamandaydım yine bir gün.
Geçmeyen bir vedaydı tam da o gün.
Zor geldi sensiz geçirdiğim her gün.

Zor uğurladım bırakmadı yürek.
Bir yanımı seninle toprağa ekti,
Yarısı su dolu, ağırca bir kürek.

Şimdik bir cam kenarındayım tek başıma.
Son diyemediğim sigaram yapıştı dudağıma.
Bu garip kalbimse geçmişi düşünmekte.
Dayanıyor diner diye, zamanla bir nebze.

Çok istemiştim sayfalarca anlatmak, seni.
Fakat hasret sardı tümüyle, bu zarif bedeni.
Razı olamadım giymene, o büyük kefeni.

Bilirsin vedaları sevmem ben şayet.
Zorunlu kılındı bizimki, azıcık sabret.
Sustum yeminle uzunca bir müddet.
Biriken damlalar kabını aştı, beni affet.
Geleceğim bir gün elbet, hakkını helal et..