NE ZAMAN BAKSAM YÜZÜNE

Ne zaman baksam yüzüne
Bir dağ bir dağa kavuşur
Bir anne mezardaki yavrusuna
Bir çığlık varır en kuytusuna
Gecenin yol alır uykusuna...

Ne zaman baksam yüzüne
Açar kayalıklarda bir çiçek en pembesinden
Uzanır bir yıldız koparırım gökyüzünden
Gülüşlerinden taç yaparım ömrüme
Gitmelerinden mahrum bırakırım gönlümü

Ne zaman baksam yüzüne
Kirpiğinin gölgesi düşer çehreme
Düşer muson yağmurları
Çatlamış topraklarımla bir olur
İklimlerden akdeniz olur

Ne zaman baksam yüzüne
Bir çocuk ısırır elma şekerinden
Bir martı suya daldırır kanatlarını
Bir çiğ tanesi düşer toprağa
Güneş dağıtır ışıklarını cömertçe
Yaprak daha yeşil bakar güne
Deniz daha mavi...

Ne zaman baksam yüzüne
Çılgın bir nehir taşar içimden
Sürükler bu sevdanın
Yüreğinde barındıramadıklarını
Kavuşur bir deniz kuytusuna
Bir deniz yarama tuz basar
Ne zaman yüzüne baksam...