Geçip gittiğinde anlar insan;
Zamanın kıymetini, kaybettiklerini..
Kaybolan zamana mı?
Zamanda kalanlara mı yanar yoksa?
Bilinmez!

Çaresizce sorgularsın sonra,
Gidenin götürdüğünü;
Neleri bitirdiğini...

Bulamayınca;
Doldurulamaz bir boşluk olur içinde.
Sol yanında.
Ve bütünleşip sol yanınla
Savrulursun boşluklara
Kıvransan da çaresiz sonra...

Akışı durdurulamaz hayatın.
Girdabında kaybolursun,
Kapılırsın akışına.
Döndükçe kaybolur duyguların,
Döndükçe yanarsın...

Savrulduğun yerde uyanırsın sonra...
Darmadağın, yüzükoyun...
Tekrar tutunmak istersin belki hayata
Kırılmış ellerinle....

Özlersin öz yaşantını,
Kaybettiklerini, israf ettiklerini
Geçsin gitsin dediklerini

Oysa ne kötü kaybetmek
Ve halde bulamamak...
Ne kötü!
Yanıbaşındayken yerlere savurduklarını
Çırpına çırpına aramak...
Bulamadıkça kahretmek hayata!
Ve yine kapılmak girdaplara
Ve yine kaybettiklerini özlemek...

Tadınca yaşanmalı o zaman
Varlığınca, var olanlarınla...
Varlığınca kabullenilmeli,
Yaşandığınca yaşanmalı...