yürüyorum.dünyanın herhangi bir mecrasında
bir maktulün koyu yüzünde
katlediliyorum
gibi bakıyorum yalnızlığın derin koyundan
zul rüzgarı herkesi evlerine süpürmüş
meydanlar susku koleksiyonunu gösterir bana
ki herkes en az bir ağzını bırakmalıydı
küfretmek için
Amerika’ya ve kendi fahiş uykularına

alın! köküne kadar indim gecenin
tak’lar gördü, kukumavlar şahit
hortlayan nefretimle barışmaktan tiksindim
müdavimi değilim sentetik duyguların; ama
acımın pazısındaki kanları silsem ipek bir aşkla
bir yanım ölmeye hazır her zaman
bir çiçeğin kopartılırken patlattığı çığlığı duymuyor kimse

şimdi şıradan içime inen illegal masumiyet kadar
geceye aşı tatmin edilmiş nedenlerin kahkahası
upuzun ve keskin cırnağı ölümün
çağın ümüğüne...
bundan ki, müşterisi olamadık barışın
bir de ferişte rolünde ihanetin afili failleri
ve acının ustura parmakları çizdikçe umutlarımızı
canlanmıyorsa içteki cesetlerimiz
bırakalım akbabalar yesin yıldızımızı
güneş giyotin gibi insin guruptan

ya kendinize gelin
ya da adınız kirletmesin insanlık kelimesini