0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1476
Okunma
Güneş minderi sermiş,
Kapısının önüne oturmuş,Emine Nine.
Beyaz örtüsü başında.
Hayat yolu dediğimiz,
Hayatın tüm çizgileri,
Yol yol yüzünde.
Çukuruna gömülmek ister gibi,
Küçülmüş gözleri,
Yine de enerjisini kaybetmemiş.
Hayat pırıltısı içinde,
Gülümsüyor hayata.
Etraftan gelen seslere,
Dikilmiş kulakları.
Bir o yana, bir bu yana,
Çeviriyor beyaz örtülü başını.
Önünden geçen birkaç kişinin selamına,
Cevap veriyor,dişsiz ağzıyla,
Çökmüş yanaklarıyla.
Oturuyor, oturuyor.
Güneş minderi sımsıcak ısıtıyor,
Onu, yüreğini.
Neden sonra Güneş onu,
Bugünlük terk edince,
Kalkıp evine giriyor Emine Nine.
“Ömürden bir gün daha geçti.”
Diye söylenerek.
Bilgin ŞENGÜL
5.0
100% (1)
