SENİ SEVMEK

Seni sevmek ne güzel, sevinçten uçuyorum,
Engin Ummanların üstünde, sana kavuşuyorum.

Ne muhteşem manzara, yıldızlar yaklaşıyor,
İçimden geliyor böylesi, çevremde dolaşıyor.

Sana anlatabilir miyim? ben nasıl mutluyum,
En güzeli bu ya, hep seninle umutluyum.

Verdim sana gönlümü, seni gördüğüm zaman,
Maksadın nedir?, inanmıyorsun, anlattığım an.

En yüce duygudur, can-ı gönülden sevmek,
Kollarımla sarıp da, seninle birlikte gülmek.

Nasıl anlatsam sana, bendeki bu duyguyu,
En derinden akıyor, sevinçten gözlerimin suyu.

Gamzelerine dokunsam, geçeceğim kendimden,
Üzüntülerimi dağıtıyor, yanağındaki bir çift ben.

Zamanla alışır mıyım?, senden uzak kalmaya,
Emellerimde çiçeksin, kıyamıyorum koparmaya,
Lakin, benden uzaksın, gelemiyorum seni almaya.

E....., çiçek bahçesinde açan, bir çiçekmiş,
Matemli ömrüm, hep matemlerle geçecekmiş.

İnanmak güç geliyor, seninde beni sevdiğine,
Nasıl inanabilirim, bana gönül verdiğine,
Emelim, dileğim sensin, inanmalıyım sevdiğine.

Ben, buyum işte, çelişkilerle dolu bir insan,
Eriyorum sanki, anlatmaya bulamıyorum lisan,
Ne kadar çaresiz kalsam da, seviyorum vesselam.

Ferhat anlatmak istese de, anlamazlar derdini,
Elzemle tanıtıyor, çaresizim diye kendini.

Rahat nedir ki, hepsi benim kederlerin,
Hatası olur mu? yazılan tüm kaderlerin.

Af dilemek düşüyor bana, sözün burasında,
Tutsak olduğum güzel, kaderimin hangi sayfasında?

01.06.1988
www.ferhatarslan.com