Odada loş ışık
Duvarda hayallerimin gölgesi
Yokluğunun bininci gecesi
Hüzün artık hayatla tam kafiyeli

Ki yazılmalı kaderimin son cümlesi
Gitmeliyim ardımda bırakmadan iz
Okuyan, gözyaşımdan habersiz
Sevda diyip geçsin sessiz sessiz

Takvim döngüsünün kasımında
Şehrin yağmura teslim olduğu
Bininci gecede sevdanın son uykusu
Aramak aramak, işte bir ömrün yok oluşu

Yazılı duran şiirler ruhumun afyonu
Aynadaki bana yabancı benden uzak
Yaşadım demekten pişman olarak
Şiirlerim ile ağırla beni kara toprak

Olmayacak olsada başımda bir duacı
Yaşamak kadar pişman olmayacağım
Hatta huzurum diye sayacağım
Ki en güzeli, bu arayıştan kurtulacağım

Sokaklarda divane bir adam olmak
Yazmak ile azalan bir yük değil
Şiir ki bitti desemde bitmediğine delil
Bilirimde kaderimdeki herşey tekil

Kimsesizliğimin son durağı
Umut denilen artık sende olmak
Dert denilen mahşere dek sende susmak
Niyetim mi unutmak için sana varmak