bugün şiir yazmak gelmiyor içimden
ülkemin caddeleri işgal edilmişken bugün
ekmeğini yediği devletime sövülürken dün
nefes aldığı ülkemde ihaneti sergilerken
hele bir insanın ölümü bahane edilipte
devletime, milletime kin kusturulurken
ben ne yazayım ki, hangi yürek sevgisi
mısralarımda boy atsın fesleğenler gibi...

elleri kınalı kızlarımız yavuklu beklerken
asker dönüşünde halaylar çekilecekken
yediği nimete pisleyen bir hainin kurşunlarında
ya da, beslemelerinin kıraladığı kalemsörlerde
hedef seçilen mehmedimin al kanlı tabutta
al bayrağa sarılı naşının nurlar içinde geldiğini
bir yemen türküsünde, Bitlis’te beş minare
ağıtlarını mı döksem mısraların koynuna?!

bugün şiir yazmak istemiyor yüreğimde, kalemimde...

isyanım var devletime, sana, bana sövdüren düzene
ben unuttum sevgileri, gül bahçesinde gezinmeleri
bülbülümün şen şakrak dikensiz gülde ötmelerini
hazan var, talan var, ülkeme söven var, ihanet var!
ben nasıl gönlümden süzülen aşkları yazarım ki?

bugün yazmayacağım şiir,
tepkilerimin koynunda mısralarım

vatan evladını doğrayanlara ses, seda yokken
İstanbul sokaklarında kardeşliğe kurşun sıkanlar
onbeş bin yıllık Türk’ün tarihine hakaret edenler
ben nasıl şiir yazarım karalar bağlanmış gönlümde
mürekkebine kanlar şırınga edilmiş kalemimde

ben bugün şiir yazmayacağım
haykıranların inadına!