aşk,
mayınlı bir körebe tenhalığında
ıslanmadan sobelenmek midir yağmura
ya da bir şiir vadiliğine imge imge perilenmek midir
yok yok biliyorum ki aşk en çok sen demektir leila…


/


ahh leilam...
yarası karasına saplı ceylanım
yüreğinden, kızılından sevda sızanım
harf harf nihai ömrüne
dize dize evrilen elvanım




şimdi
sür sesini diline
bir kahıra bin sabır
bin sabıra bir aşk eyle
biz niyetine




gün gelecek,
bahçende zeytin yeşillenecek
pencerene, perdene güneş değecek
bir zambak, bir zambak ki
reng-i aşk hürmetine gözlerine devrilecek




ahh leilam...
sık alnıma şimdi umudu
bakışının kurşun-i mavi dilinde
beni bir şiir kadar yakın belle kendine
azat et çöllerini, susadıklarını nefsime




gecenin göğüne ilişen ay ol
salkım saçak yıldız ol sür tenini tenime
derdin dermanım, sustukların fermanım olsun
senden kalma sarhoşluğumu şafağıma,
gününü, güneşini de dualarıma bağışla




ahh leilam...
ömrü bahtıma yol verenim
dikenli sineme gül derenim
sen bana mahpus, ben sana sürgünken
senden sonrası ne aşk ne de ben hiç değilim…









ilhanaşıcıkasımikibinonsekiz