Ben bir tek seni yazdım içime
İçimden söküp döktüklerimi bir bilsen
Yalnız seni soludum,yokluğunda
Bir tek sen diye ağladım karanlıklar üzerime yağdığında


Oysa senin ’gidişin’ansızın bir vurgundu soluma
Tarifsiz bir yangının adı gibi
Hatta faili meçhul bir cinayet gibi ağırdı işte
Korundan arınamayan bedeni sürüklemek var ya sevgili
Göçük altında kalmış kolu kanadı kopmuş
Üzerinde bir sarılacağı ’ayrılık’ yeleği kalmış biriyim işte


Öğrenmiştim eskiden veda ederken giyindiğimiz hırkalar
Bir yürekleri ısıtmazmış sevgili
O yüzden hep kulağına söyledim sen giderken
’yüreğine iyi bak’diye
Ben sana yüreğimi bıraktım bu aşkın veda vaktinde


En çok da tutunduğum dalımdın kırılmadan önce
Ne çok yakışırdı adın dilime,sevdan benliğime
Her şiirde bir okunurdu adımız
Ve sen en çok benim alfabeme yakışırdın ki sevgili
Benim ellerim bir tek senin avuçlarında ısınırdı
Yani
Sen ısınmayı ben ise üşümeyi unuturdum gözlerinde


Solum seni andıkça bulurdu kendi
Yağmurlar kirpiklerimi teğet geçerdi üzülmezdi gökyüzü
Yani o vakitlerde maviydi aşkın rengi
Toprak tenin gibi kokardı yağmur sonrası
Ve ben
Senin için ’dua’ ederdim dilimde kavuşma vaktine
Düşmesini beklediğim (aminlerle)


Sen yüreğimin acımasız vurgunu şimdi
Yağmur sonrası toprağından yüz çevirdiğim sevgili
Hem dilimi hem gönlümü diri diri gömen sevgili
Söylesene?
Kendimi hangi mahzene sürgün edeyim şimdi
Ya/da
Hangi yağlı urganda can vereyim ki


Ben yine ömrümden ömür bağışladım sana
Sesimi keserek/yüreğimi öldürerek gidiyorum
Sen mutlu olasın diye
!AŞKTAN!
Vazgeçerek gidiyorum
Bilesin sevgili!
Her gün diri diri ölüyorum.



ŞİİRLER GİDECEĞİ ADRESİ BİLİR!
(10 KASIM 2018)