resmi bir yanılgıydı
nüfus cüzdanında
isim hanesine yazılan
“Umut” muydu gerçekten o parlayan
yaşanmamış yılların yorgunluğu muydu yoksa
sepya gözlerinde…
bitirilmemiş masalların acıklı sonu
bir pazar endişesi gibi
oturmuşken küçücük yüreğine
acılarını mı saklıyordu o nasırlı elleriyle

mermi soğukluğunda sözleri geldi önce
sitem miydi bu yalnızlık mı
bir el mi istiyordu bir omuz mu
isyan mıydı yoksa
isyan etmek çok günahtı
isyan diyemezdiniz

yazgısının karasını
tırnaklarının içinde taşıyan
anne sevgisine her acıktığında
rüyasında sıcak ekmek gören
o günahsız değil miydi
kış aylarında yada mart soğuğunda
o gazete kağıtları üzerine uzanan…

siz çiçekli bahçenizdeydiniz
yada bir balkon serinliğinde
rakı şarap içiyordunuz
memleketi kurtarıyordunuz yine
bir türkü tutturmuştunuz
kanlı eylüller acılı anneler üzerine
acı yanı başınızdaydı oysa
o sokağın köşesinde
gazete yada karton üzerinde…

kim verir bitmemiş masalların hesabını
hangi yorgan aratmaz ki anne kucağını
bu hayat nasıl yaşanır
ya bu acı nasıl taşınır
seni gördüm ya çocuk
bir daha nasıl bakılır
bu insanların yüzüne...


21 Mart 2008, Antep.