Kula kul edilmiş bir millet,
Halk sefalette, sarayda zillet,
Birde bakıyorsun yönetende ihanet,
Karakalpaklım durmaz elbet.

Dört bir yanda ateş, kan, gözyaşı,
Ülkeyi pazarlarken devletin başı,
Sarayda zevk sefa millet bulamazken aşı,
Karakalpaklım durmaz elbet.

Anadolu dağılmış, millet haraç peşinde.
Türkler kendi yurdunda edilmişken köle.
Bayrak, Kuran atılmışken yerlere
Karakalpaklım durmaz elbet.

İnanıp millete, sığındı imana,
Dalgalarla boğuşup çıktı Samsun’da limana.
El uzanılmışken bacına Anana,
Karakalpaklım durmaz elbet.

Amasya, Sivas, Erzurum’dan Ankara’ya
Vatan aşkıyla binlerle yürüdü yaya.
İnanmıştı halkına, Hakka
Ölde esir olma dedi Karakalpaklım.

Ya İstiklal ya ölüm diyerek,
Düşmanı defedip kurdu Cumhuriyeti.
Karanlığı yok edip verdi Hürriyeti.
Kaldırdı saltanatı, kaldırdı hilafeti
Kula kul olma, Allaha kul ol dedi Karakalpaklım.

10 Kasımda rabbine kavuştu.
Sevenlerinin gözyaşı dağları aştı.
Sadece türler değil Mazlumlarda ağlaştı.
Milletinin kalbine gömüldü Karakalpaklım.

Şenol Köksal
09.11.2018