Gökyüzünde ay gösterdiğinde kendini
Pencerede belirir sulietin
Aşka davet eder gülen gözlerin
Bendeki gizli duyguları açığa çıkarırsın

Senli kelimeler dökülür dudaklarımdan
Göz bebeklerine yerleşirim
Mesafeler engel değil sevgimize
İki dudak arası mesafedesin

Cennettir senin olduğun heryer
Barınmaz hiçbir kötülük
Biliyor musun
Beni en çok ne korkutur
Zamansız veda edip
Sessizce çekip gitmenden korkuyorum

Sensiz geçen koca bir ömür
Yaşanmamış yıllar
Küçücük kalbime dokunduğun gün başladı hayat
Dizlerinin önüne çöküp
Seni ne kadar çok sevdiğimi haykırmak istiyorum

Ne zaman küssek birbirimize
Değişirdi kimyam
Yokluğun keserdi nefesimi
Gözlerim dolar fakat ağlayamazdım
Üzülmenden çok korktuğum için

Senin olmadığın zamanlarda
Tadım tuzum olmuyor
Pencerenin kenarına oturuyorum
Bir elimde kahve diğerinde sigaram

Değişiyor bulutların rengi
Kara bulutlar kaplıyor gökyüzünü
Tek bir yıldız kalmıyor
Ay seranat yapmaktan vazgeçiyor

Bir fırtına kopuyor
Ağaçları kökünden sökecek sanki
Yapraklar tek tek düşüyor
Gözyaşı misali
Yokluğuna nasıl dayanacağım
Hayat denen şey sensiz
Yaşamla ölüm arasında ince bir çizgi ...






Refik
09 . 11 . 2018
İstanbul