1
Yorum
13
Beğeni
0,0
Puan
1453
Okunma
bunca zaman
bir çiçeğe
ağıt yakmamışım ben...
oysa ne hazindir
su üzre salınıp duran
bir nilüferin
soluşu
bir sabah erken..
hoyratça esen bir yel gibi
uzanıp bir elin
dalıdan bir gülü
koparışı...
pembe
sarı
ebruli renkleriyle
hoş bir sefasıdır ya
akşamların
bir çocuğun
annesine
korkuyla sığınması gibi
karanlıklardan
bir çiçeğin korkması
yalnızlıktan
ve
ayrılıklardan..
kaç çiçek soldu
gözlerimizde
ve
kaç bahara ermeden dalında kurudu
gonca
kaç ezilmiş çiçeğin
ağrısı bulaştı
yüreğimize
ve
sorduk mu
ezen
öldüren
solduran kirli eller
nerde...
ben
bunca zaman..
bunca zaman..
bir çiçeğe ağıt
yakmamışım ben..
06/11/2018
tmolos
Cevap Yaz