Yüreğini elime koyduğunda anladım
Sensiz bir hiç olduğumu
Bana sımsıkı sarıldığında
Nemlendi iki gözüm
İstemsizce ağladım.

Seninle olmanın en güzel yanıydı
Dolu dolu hayatı yaşamak
Elin elime değmeden
Tüm hücrelerimde hissederek
Aynı şeyleri düşünmek
Söyle canımın içi
Bir mucize değil miydi?

Bir araya geldiğimiz günler
Yok denecek kadar azdı
Yağmurda yürümeyi severdik ikimiz de
Kimseler olmazdı sahilde
Çılgınlar gibi öpüşürken
İliklerimize kadar ıslanırdık.

Biliyor musun?
Sensiz geçen gecelerde
Sana söyleyemediğim çok şey birikti içimde
Şimdi bir çırpıda
Gözlerinin içine bakıp söylemek istiyorum.

Yazdığım her şiirin
Her mısrasında seni bulmak
Uçsuz bucaksız denizlerde
Dalgalara karşı koymak
Küreksiz bir sandalda gibiyim
Anla sevgili
Öyle kolay değil
Dört duvar arasına hapsetmek geleceğimizi.

Aşk
Sevdikçe anlam kazanır
Gözün görmez hiçbir şeyi
Yalın ayak yürürsün bıçağın keskin yüzünde
Hissetmezsin
Kanadıkça tuz yerine gözyaşlarını akıtırsın.

Neler çektiğimi bilemezsin
Sen hiç benim olmadın ki
Olsaydın
Üşümezdim zemheri gecelerde
Isırmazdım dilimin ucunu
Ağıtlar yakmazdım böyle
Özlemezdim seni yanımdayken
İçime kapanmazdım
Daha ilk kadehte
Yıkılacak kadar sarhoş olmazdım...





Üzüm buğusu
06 . 11 . 2018