bağırrr! çağırr!
şehir şehir
duymak istemiyorlar
kulaklarının dibinde
ya da en derinlerinde
fark etmiyor...

görmemiyorlar
ve bir daha da görmek
istemiyorlar...

-gök
yüzünden
düşen
insanın halidir bu..

tutup bulut versen
bir demet
yüreği yerin dibinde...

çek!
parmaklarını
dayadığın dudaklarından
öptüm/öptüm..

ve bulaştı
her yerime
o bilindik lekelerin.

alnımın tam ortasındaki
mühür
kalbimin gölgesidir
sevgili.

ya ra ba ha ne...

silemediğimiz kaderlerin
çizgilerine bastık.

oynarken.

bırakıp kaçarken insan
bir şeyi
aslında dönüp
hep arkasına bakıyor...

/acaba peşimden geliyor mu?/

otur
oturduğun yerde...

kimse beni
senin gibi sevmiyor.

sen bana bakma
kelimeler devriliyor
üstüme

kırılıyor kanatları
meleklerin ki
uğurluyorum üstümden.

gözlerimden.

martı konuyor her yerime.

surat asma...
kedilerin yaşadığı bir çağda
martılar diyorum.

" gün batıyordu hatırlıyorumda
martı telaşlarındaydı insanlar"

tutup atacağım kendimi
bir marinaya demirler/
gibi
bakma birden/
birden kapalı bütün kapılar...

çekip gidiyorsun yine/
dudaklarının saçaklarından
düşüyor
bütün sözler...


küs bulaştırıyorsun
kışa/
biliyorsun...



(...)