Biçare mi kaldında, durgun akarsın
Olur olmaz şeylere, kafa takarsın
Ateş yokken dumansız, nasıl yanarsın
Kışlarını bahara, çevirsen gönül

Dillerim susup durur, sen hep söylersin
Kendi içinde bazen, kendin eylersin
Ne çabuk yaralanır, ne çok küsersin
Gayrı affetmeyi de, öğrensen gönül

Ben senin derdinden pek, anlayamadım
Sen dağıttın ben lakin, toplayamadım
Bin kez yudum da seni, paklayamadım
Ne çok yordun sen beni, bir bilsen gönül

Bazen tanıyamamki, el gibisin sen
Taşıp bendini yıkan, sel gibisin sen
Esip tarumar eden, yel gibisin sen
Şu tavrına bakıpta, bir görsen gönül

Derdime dert ekleme, sen bir şöyle dur
Ömür saatini hep, mutluluğa kur
Af dilersen Mevladan, günahları yur
Sabrın sonu selamet, bekle sen gönül

Sabaha gülen yüzle, uyanmak varken
Dünyada yaşantımız, bu kadar darken
Ömür denen sermaye, durmaz akarken
Vaktin varken Mevladan, istesen gönül