benim suçum yok ki aşk…içim gidiyor aslında... ve
ben senden yanayım

dokuzuncu köyde telaş
su bulanık
toprak çiçek bozuğu
üzüm pası,
el ayak çekilmiş bağ
arka bahçelerde giydirilmiş korkuluklar
adını vermek istemeyen,
en dar ağaçta
ölgün meyve asılan yüzler
çaput bezinde,
tek dilek hakkı
tutunacak dalsız ötekiler
taşlar oturuyor aheste
düş ayakta
yol yoldan çıkmış

rüzgarsız ıslanmış parmak
çevrilmiş sırtını döndüremiyor,
çatı gülü
iki düş arasına bağlanmış salıncakta,
gün sayan kadınlar
duvarlara sürtünüyor,
üç aşağı,beş yukarılar
anız yanığı,
tamı yarım eden diller
fonda pes sesli,
ağır aksak hicaz
an kötürüm
atılası adımlarda naz

bir bulut içini karartıyor,
daraldığı yerde
yeryüzü de olabildiğince dar
bir ucundan tutulsa,
katlanmaya hazır uçurumlar
saza ayak uyduruyor,
batakta yürüyen söz
sevda katıksız
dün avluda volta
yarın şartlı tahliye
alında çivi yazısı,
hüsn-i hat
yanlış çağa atlıyor milat

sonları sevemiyorum...o yüzden başa çıkmaya çalışmam

suadiyekasımikibinonsekiz
Demir Mutlugil