Her dem yüklenecek bir özne arayan
Gizli özlemli
Eksiltili cümleler kuruyorum şimdilerde

Ke’lime ke’lime dolaylayıp
Yoruyorum
Tüm meraklı dedikoducu tümleçleri






Bir küs
Bir barış hâlleri
Mahâllemizin duvarlarını
Tebeşir taşlarıyla karalayan
Haylaz hayta çocuğu şiirle

Elma deyince saklanmıyor
Portakal deyince çıkmıyor
Saklambaçlarda






En çok da
" Ben seni hiç sevmedim ki" diyen Şâir’in
O içini dolduramadığı h’içliği
Tümleyerek efsânî yürek orucuyla
Ağzı kapalı bir zarfa koyup
Saklamasını seviyorum
Ceketinin sol üst iç cebinde

Ve
"Seni" dediği mâşûkunu
Belirtileyip
Acımasızca nesneleştirmesini






Koluna takıp kuru rüzgârları
Camlarıma vuran yorgun akşamlarda
Masûm Mor Menevşemi suluyorum
Yeni aldığım pembeli morlu bir sulukla

Masûm Mor Menevşe derken
Gönderme yapmadım Kayahan’a
Mısra olsun şiir dolsun derdi de yok bende
Yanlış anlama
Harbiden su veriyorum çiçeklere






Annemin giymediklerimizi verip de
Mandal leğen aldığı eskiciler
Almıyor artık
Küçülmüş diye vermeye kıyamadıklarımızı
Eski pahasına

Paslı pis seyyâr tezgâhında
Ömründe 3 öğün fırçalanmış
Sarı çürük dişleri arasında kirlettiği
Çeyizlik aşkı bir genç kadının

Az kullanılmış
Yarım kalmış sevdâ masalları

Notalarından ayrı kalmış taş plaktan şarkılar

Ve

Üzerine
Maviliği dağılmış tükenmez kalemle
"O’na Bu’na Şu’na sonsuzlukla"
Şeklinde not düşülen
Kapağı dahi açılmamış kitaplar






90 model bir Şahin’in
Cılız elleriyle güç belâ çevirip indirdiği camlarından
Soğan cücüğü kafasını çıkarıp yukarı bakan
Aşkını yediğimin 16’lık ermemiş yetmesi
Kâbir azâbı çektirircesine bağırtıyor
"Leylâklar dökülüp Güller ağlasın" diye diye
Merhûm Yıldırım Gürses’i

Belli ki
Yine araklamış anahtarı asgarî ücretli pederinden
Bir de sürttü sürtecek beyaz emektârı
Sıvanıp henüz boyanan Cami avlusuna
(O söz öyle değildi yâ
Neyse işte
Boşver )



Ahh benim Canyarım
Yürek telâşım
Ahh benim Yansızım
Hayat’aşım dediğim


Hiç mi özlemedin bizi ikimizi
Hiç mi hatırlatmıyor sana herşey beni
Hiç mi yanmıyor için



Söyle
Söyle
Sussun bu şarkı