üzgündüm
sessiz yüreğimle ve kendimle
yarınlara hazırlamıştım kendimi
dönen mevsimlerle birlikte
son bulacağı anı bekliyordum zamanın
biliyordum,
yazın ısınacağımı
sonbahar da düşen yapraklara bakacağımı
sararan her yaprakla solacağımı
hüzünlere dalıp kaybolacağımı
hiç düşünmemiştim
yalnızlığıma düşecek
kızıl bir kar tanesinde
hayat bulacağımı
yeşereceğimi
küllerin arasından
nazlı açan kardelen gibi
serpilip canlanacağımı
bilemedim
yeni baştan başlayan hayatımın
seninle
ama
sensiz geçeceğini
yüreğimin dop dolu
kollarımın bom boş kalacağını
hiç ama hiç düşünemedim
paylaşılmazlıklar içinde
kaybolup gideceğimi
üzgünüm
kar tanesi
küllerin arasında düştüğün yüreğimde
koruyamadım kızıllığını
saflığını
sana da bulaştırdım
ruhumun karalığını.

Eser Aslanlı
izmir