Yoruldum artık hayatın nazını çekmekten,
Her günümü mutsuz geçirmekten.
Ağlamak istiyorum ama ona bile izin yok
Kıyıdan halatı kopmuş bir kayık gibi
Sürgüne gönderiyorlar beni
Neden ben neden anlamıyorum?
Bazen çekip gitmek istiyorum buralardan
Uzağa en uzağa ufka açılmak istiyorum
Sonsuzluğa...
Bir hikaye gibi sayfalar çevrildikçe
Merak ediyorum arkasından ne gelicek
Her sabah uyandığımda
Bu günüm iyi geçecek diye kendimi teselli ediyorum
Moral veriyorum kendime,
Deniz kenarına atıyorum kendimi
Ooohhh diyorum derin bir ohhh
Yaşamak bu martıya simit atmak
Kısada olsa nefes almak iyi geldi bana
Hani neredesiniz dost dediğim insanlar
Bir can son çırpınışlarını yapıyor
Bir umut uzanacak el bekliyor
Her zamanki gibi yine yoksunuz
Son buldu bir hayat
Hayatın acımasız pençesinden kurtulamadı
Son buldu hayaller ve gerçekler...