çok eski dünlerden..


sen;
ağlamaklı gözlerimde ,
yağmur sonrası açan güneş
ve binbir renkli gök kuşağı..

sen;
sözün bitti yerde nokta,
yarım kalan gecelerde virgül..

sen;
en derinde saklı hazine,
yüreğimde yatan define..

sen;
çölde meltem,
kutupta buzul çağları,
ufukta çizgi..

sen;
dört mevsim,
bir yılda on iki ayın ismi,
365 gün ve her an..

sen;
sorularımda cevap,
karanlıkta ışık,
bedende doku,
parmaklarımda hissettiğim ten..

sen;
hayat acıttıkça teselli,
yalnızlığa yazılan reçete,
gölgemde siyah,
siyahımda dem...

sen;
davetsiz çıkagelen,
ansızın çalan kapı,
yanı başımdayken bile özlenen..

sen ;
alıkoyduğum sevgisini
bedeli ödenmiş,
vebali boynuma asılı..

sen ;
kadere dü beş,
azraile blöf,
bir varmış, bir yokmuş..

sen ;
ismini koyamadığım şiirlerim,
sayfalarda bereket,
duaların sonunda amin...

sen;
herkezden bir parça,
hiç kimseye benzemeyen..

sen;
kıyıma vuran dalga,
kaybolan yollarda fener,
uykularda bekleyen düş,
yüzümde gamze,
aşkı besleyen yürek,
yürekte yaşayan tek can
ve sen .... tıpkı bensin...
beni ben gibi gösteren aynam.

karAn
( geçmis günün hatırası )