KEZA İBLİS’E TAPAR...

İnsan vardır ipliklerini,çıkarıyor pazara,
Kumaşı dikiş tutamaz,sökülür gidermiş,
Çıkarına dokunursan,birazcıkta kazara,
Eteğinden taşları da dökülüp, gidermiş...

Dilinde acılık var,gönlünü Kâbe sanırmış,
Kişi herkesleri kendisi gibi bilip,tanırmış,
Keklik öter,bülbül şakır, eşek ise anırmış,
Yaratılanlar meziyetleriyle anılır,gidermiş...

Fesatlık kanında var,cerahat,irin akıyor,
İyiliğini anlatarak,feryat, figanla şakıyor,
Çıkarı söz konusuysa,ev,barkını yakıyor,
Kendinden sonra tufan,bırakıp gidermiş...

Dünyada tek olmazsa olmazı onun,çıkar,
Haklı haksız bilmez,senin canına ot tıkar,
Dere tepe dinlemez,köprü,bentleri yıkar,
Tepelerden aşağıya,azgın akar gidermiş...

Her şeyleri unutarak,Allah’ı anmaz bile,
Ruhu kir pas içinde,fikri ile zikrinde hile,
Başı dertten kurtulmaz,işi gücü hep çile,
Yaradan’a el açıp,duası da boşa gidermiş...

İşi gücü menfaattir, iplemiyor başkasını,
Kırk bir suya çeker, temizleyemez tasını,
Kurmuştur afakına,örümcekler yuvasını,
Sarmaşık misali,sarılıp öldürüp gidermiş...

Şeyhim;Derki düşünüp,hep hesap yapar,
Melek gibi görünse bile,keza İblis’e tapar,
Başkasına gaz verip,yavaşça yoldan sapar,
Başına gelenlere,hayretle şaşar gidermiş...


Nurettin GÜLBEY
Saat : 23:43
20.10.2018
YALOVA