Nasıl geçti bir ömür sanki daha dün gibi
Anladım ki bu dünya boşmuş be arkadaşım
Koskoca yıllar geçti kısacık bir gün gibi
Vakti gelince göçen kuşmuş be arkadaşım

Bir anlam veremedim bu adi düzenlere
Masumları öldürüp garibin üzenlere
İnsan diye bakamam zulmedip ezenlere
Adam gibi yaşamak suçmuş be arkadaşım

Medeniyet maskesi takınıyor ülkeler
Çiğneniyor hunharca idealler ilkeler
Çok planlar kuruyor bu utanmaz tilkiler
Bu düzende yaşamak güçmüş be arkadaşım

Her yerde acı zulüm kan dolu göz yaşları
Çocuk ihtiyar kadın zehir oldu aşları
Zalimlerin hırsıyla huzur bulmaz başları
Dünyanın şirazesi kaçmış be arkadaşım

Menfaatler uğruna kıyarlar onca cana
Göz yaşlarıyla doldu kardeş bacı ve ana
bu kadar alçalmaya veremedim bir mana
İnsanlar azgınlaşıp şaşmış be arkadaşım

Hani insan hakları çıkmıyor hiç sesleri
Zalim güçlü olunca oynuyorlar susları
Ne kadar kollar bunlar bu vicdansız puştları
Dünya nasıl gaflete düşmüş be arkadaşım

Gücü gücü yetene işlemez hiç adalet
Duyulmayan çığlıklar insanlığa felaket
Böyle gidişin sonu sapkınlığa delalet
İnsanlığın çatısı göçmüş be arkadaşım

Medeniyiz diyerek aldatanlar bizleri
Sömürüp soydular hep doymadı hiç gözleri
Yıllar geçse bu zulmün silinmez hiç izleri
Gözümüzde büyüyen hiçmiş be arkadaşım

Ayhan Kocabay.
15.9.2018