YAŞAMAK SEVGİYLE NEŞEYLE
Fırtınalar dinmiş, bulutlar çekilmiş,
Nehirler şarkı söylüyor…
Bir yanda vapur düdükleri,
Diğer yanda martılar,
El ele tutuşmuş sevgililer…
Eli kınalı köylü kızları geçiyor önümden,
Buğday tenli dedeler…
Bir çay kokusu geliyor şu kahveden,
Sohbetler derin, dertler bitmez,
Herkes bir birini teselli ediyor,
-Bırakın yersiz yersiz konuşmayı.
Şu kırlangıçlar kadar olamadınız,
Nasılda kokluyorlar memleketin havasını,
Nasılda belli ediyorlar sevinçlerini kanatlarını çırparak!
Bir günde şu kırlankıçlar gibi olsak ne olur?
Neyimiz var şu dünyada?
Hoş bir seda, son bir tebessümden gayrı…
Herkesin muhteşem bir tarafı vardır,
Bul onu seyretsinler seni hayran hayran.
İçinden serin serin bir rüzgar essin,
Vursun gönüllere,
Açılsın dostluğun kapıları…
Ömür sevgiyle yaşamaktır,
Cennet cennet dedikleri,
Aşk ile şevk ile,
Tanrıya doğru yaklaşmaktır!..
Yusuf Yılmaz